Yamadağlı Nuray

Yamadağı'ndan giyinmiş kuşanmış, alı al, moru mor, etekleriyle, ırgalanarak bir kadın iner gelir Köylü köyüne. Kadının adı Nuray'dır... Sever dağlarda yaşamayı. Kurt ile kuş ile yürümeyi. İster ki günlük güneşlik olsun günlerin tamamı. Her daim insanların şenlesin yüzü...

24 Şubat 2022 Perşembe

Köylü Köyünde Kış

Köylü Köyünde Kış
Nuray Yıldırım

Doğu ve Güney Doğu'da kış çok sert geçiyor...
Şubat ayının ortasındayız, cik cik öten kuş sesleri iki gündür baharın geleceğini duyuruyor olsa da; dondurucu buz kesen soğuklar kendini özellikle sabaha karşı göstermekte..
Köyümüz de derenin suyunun üzeri, bazı kıvrımlarıyla beraber etrafı dondu, görülmeye değer buz katmanları oluştu. Büyük köprünün iç kısmından geçen içme suyunun ana borusu patladı. Sadece bir gece susuz kaldık. Ertesi gün Maski gelip bizi suya kavuşturdu. Soğuk bir yandan zorlarken, suyun kesilmesi insan için daha işin içinden çıkılmaz hal aldı.
Soğukların ve gece donlarının etkisi kendisini hiç acımasızca gösterirken biz burada yaşayan insanlar ve kuşlar, diğer canlılar tabiatın döngüsü içinde uyum sağlayarak yaşamı devam ettirmek üzere mücadelemiz sürüyor. Kar sıyırmak işinde elimizden kürek düşmedi, ama ne kardı; muhteşem yağan lapa lapa bembeyaz kar, bizleri mutlu da etti. Yakmak için eve odun taşımaktan usansak dahi yeniden enerjimizi toplayarak kışın bir metreye yakın yağan karın üstesinden geldik. Yamadağı'nın eteğinde olan köyümüzün kışı, yakın çevre köylere göre daha zorlayıcı yaşanıyor. Bazen hiç sonu gelmeyecek kadar insan sabrını zorlayan kışlar yaşanıyor.
Bana göre bu bir ayrıcalık.. bazı şeyleri ne kadar zorlayıcı ve sert yaşarsak o denli güçlü oluruz." "Seni öldürmeyen şey güçlü yapar" diyor bir filozof. Çünkü tabiatın meydana getirdiği doğal koşullara karşı konulmaz ancak onunla uyumlu yaşanır..
Ana yoldan aşağı dereye giden sokağın yerlerinde erimeler başladı; eriyip akan su patinaj yeri gibi buzlanma yaptı. Bir keresinde sırt üstü düştüm, kalkmak istiyorum, tekrar kayıyorum, buz katmanı öylesine kaygan ki, kaç kez denedikten sonra ancak ayağa kalktım.
Yaklaşık iki haftadır burası böyle kaygan, köyün bu kışları çetin olmasına karşın dinginlik sağlayan bir yaşamı da beraberinde getirmektedir.
Nedir bunlar:
Sıcak yanan sobada patatesin pişerken üzerinde inek sütü ve çayın kaynıyor olmasından tutun da, yanı başınızda komşunuzun bir hastalığına koşuyor olmanın insanî güzelliği..
Böylesine kendi halinde yaşanan coğrafyalar da bir birine tutunarak sevgiyle yaşamak dostluğun sıcacık selamlaşmaları içimizi ısıtan etkilerdir.
Kuşların ötüşü, ağaçların dimdik duruşu, tabiatın kendi içinde ki ahengi eşliğinde; karşı dağlarda salınan ufuk çizgileri ne kadar uzunsa bizim algılarımız da o denli geniş oluyor.
Selamlar, sevgiler..

Köylü Köyünden Notlar, 
15 Şubat 2022

1 Şubat 2022 Salı

Uğur Mumcu'nun Kalemi Bir Yanda, Kanı Her Yandaydı...

Uğur Mumcu'nun Kalemi Bir Yanda, Kanı Her Yandaydı...
Nuray Yıldırım

1993 yılının Ocak ayı, Ankara'da yoğun kar yağışı var.
Tatlı mı tatlı bir sabah, Ankara'mız kar altında kaldı.
Evimiz; Ankara Türközü Dereboyu semtinde, merkeze göre daha sakin ve doğası bozulmamış araziler üzerinde bulunuyor.
Tarih, Ocak ayının 24' nü gösteriyor.
Ailece kar yağışlı bir gün yaşamaktaydık, bugün olduğu gibi...
Pazar günlerini daha nasıl güzel geçirebilirdim?
Sosyal etkinliklere katılmak için her daim kendimce mutlaka plan yapardım.
Bu pazar planım sinemaya gitme uğraşısı olmaya başlamıştı.
Erkek kardeşim Hakan, Kıbrıs'ta askerlik yapmakta olduğundan, eşi Hatice bizimle birlikte, çok iyi arkadaşız ve iyi anlaşmaktayız.
Onunla kaliteli vakit geçirmek için Hatice' ye bir teklifte bulundum, kabul etti.
Sinemalara, baş rollerini Kevin Costner ve Whitney Houston'un oynadığı, heyecanla beklediğimiz 'Bodygard' filmi gelmişti. Hatice'yle birlikte bu filmi izlemek için hazırlandık ve sıkı sıkı giyinip evden çıktık.
Lapa lapa kar yağmaktaydı.
Ankara'ya gerçekten kar çok yakışıyordu!
Evden az ileride otobüs durağı vardı.
Oraya kadar neşeli, neşeli yürüdük. 
Heyecanlıydım!
Hem kar yağıyor, hem istediğim filmi izlemeye gidiyor olmaktandı bu heyecan.
Biraz bekledikten sonra kırmızı renge boyalı belediye otobüsü gelip, karlarla kaplı durakta durdu, otobüsün kapısı açıldı...
Ayağımı kaldırıp, birinci basamağa bir adım attığım anda, Gazi Osman Paşa tarafından gelen etkili bir gürültü duydum.
Çok yüksek patlama sesiydi.
Tüp patlaması oldu, diye düşündük.
Bu nedenle geri dönmeden otobüsle yolumuza devam ettik.
Batı sinemasına geldiğimizde saat 11:30 u, gösteriyordu.
Filmi izleyip çıktık.
Aşk, dram, dans dolu bir film izlemiştik.
Havalarda uçarak eve döndük.
Oysa, biz bunları yaşarken bizim muhite çok yakın olan Gazi Osman Paşa kana bulanmış.
Eve geldiğimizde gerçekleşen patlamanın nasıl ve niçin olduğunu öğrendik. Saat 11'de duyduğum yüksek patlama sesi, gürültüsü ve havaya yayılan kokusu Uğur Mumcu'nun arabasına önceden konmuş bombanın patlamasıymış, haberi alınca üzüntüden, hayal kırıklığından dizlerimin bağı çözülmüştü.
Hava soğuktu, donup kalmıştım olayın etkisiyle...

Uğur 
Mumcu'nun kalemi bir yanda, kanı her bir yandaydı...

Akşam babam eve ağlayarak gelmişti. Çok severdi Uğur Mumcu'yu.
Her gün mutlaka Cumhuriyet gazetesi giren evimizde, 
Uğur Mumcu'nun köşe yazısını okurduk. Son zamanlarda kitaplarını okumaya başlamıştım; kaleminden ve ruhundan etkilendiğim yazar olmasıyla severdim, araştırma yazılarıyla, iki binlerde olan ve gelişen olayları o zamandan okuyup öğrenmiştim.
Kupürlerini keserek arşivlerdim.
Bombanın etkisini yüreğimde, beynimde duymuş olmam, bundandır.
Ertesi gün beş yüz bini bulan insan seliyle, Kocatepe'den Cebeci Mezarlığına doğru yağmur altında sabahtan akşama dek ağır ağır yürüdük.. şemsiyeler,.. siyahlara bürünmüş insanların ellerinde kırmızı karanfil, gözlerimizde Uğur Mumcu'ya akan yaşlarla son yolculuğuna uğurladık.
Özlem ve saygıyla...

Köylü, 24 Ocak 2022