Köyün Sessizliği

Köyün Sessizliği

Nuray YILDIRIM

Saat on biri gösteriyordu.
Köyden bahçeye doğru yokuş yukarı yürüdüm.
Arhaç'ı geçip, Çamkoyağ'a varınca, çamların arasında fotoğraf çektim; sonra bir taşın üzerine oturup, sessizliği dinledim.
Sessizliğin arasından hoşur, hoşur ses geldi. Burada, çamların içinde daima barınan gri renkte tavşanlar vardı. Çıkan sesin de tavşana ait olduğunu düşündüm.
Bulunduğum yerden kalktım, tekrar yürümeye başladım.
Şimdi duyduğum ses ise çok yüksek ve kütür, kütürdü.
Boş bulunup, doğayı dinleyerek öylesine yürümeyi sürdürdüm.
Hatta Antalya'nın, Çıralı koylarında yürüdüğüm yollara ne kadar benzediği ile meşguldü kafam.
Tam o sırada çam ağaçlarının arasından yokuş yukarı giden iri bir domuzla karşı karşıya geldim.
Refleks halinde bulunarak, elimde taşıdığım değneği yere vurarak, kaçmaya yeltenen domuzu korkuttum. Oradan yukarı doğru hızla; patır, kütür kaçarak tepeden aştı, gözden kayboldu.
O kadar hızlı koşuyor ki, fotoğrafını bile çekemedim.

Oradan uzaklaşınca kendime döndüm ve ne yalan söyleyeyim, içimin titrediğini hissettim.
Saat on birde köyümüzün yakınında bir domuzun dolaşması iyiye işaret değildi.
Bu demek oluyordu ki, köyümüz, üreten insanların varlığı açısından bakıldığında, boşalmıştı.
Üretenleri kaybettik maalesef.
İster, istemez sürekli değiniyorum bu konuya.
İnsanın olmadığı yerlere uğrar yabani hayvanlar bu saatlerde.
Benimde yabanileşmem, normal olabilir bu durumda.
Bu kadar evcil ve vahşi hayvanın içinde araştırarak, gözlemleyerek ve yazıp, çizerek geçen süre dışarıdan bakıldığında garipsenebilir.
Çevremdekiler benim yaşantıma şaşırmamalı, tamamen doğal yaşam içinde, yaz- kış, her mevsim, insanlardan uzak kalarak yasadığımı göz önünde tutarak, kabullenerek, beni ben olarak saymalılar. Fakat o kadar eğlenceli ve güzel ki, yazsam sayfalar alır.
Güzel bir Nisan gününden ve köyden her şeye ve herkese selamlar!

Köylü, 22 Nisan 2022